De Omgevingswet, een intensivering van de samenwerking?

Een van de ideeën achter de Omgevingswet is dat een samenhangende benadering bewerkstelligd zal worden. Een grensoverschrijdend vraagstuk, zoals luchtkwaliteit, vraagt om een samenwerking van actoren van verschillende bestuursniveaus. De mate van cohesie in beleid kan op dit moment worden geclassificeerd als beleidssamenwerking, waaronder het verschaffen van informatie en het dialoog vallen.

De verwachting is dat er weinig zal veranderen aan de samenwerking op het gebied van luchtkwaliteit door de implementatie van de Omgevingswet. Er zijn wat betreft samenwerken geen verplichtingen opgenomen in de Omgevingswet.

Daarnaast wordt de invoering niet als een zodanig incident beschouwd, omdat er naar verwachting voornamelijk bestaand beleid zal worden gebruik. Ook wordt luchtkwaliteit als een lokaal vraagstuk wordt benaderd door de Omgevingswet, wat een remmende invloed heeft op beleidsintegratie.

Tot slot biedt de Omgevingswet geen financiële stimulans voor het organiseren van samenwerking. Er zal voornamelijk uit moeten worden gegaan van een zelforganiserende cultuur.

Links

Meijers, E. & Stead, D. (2009). Spatial Planning and Policy Integration: Concepts, Facilitators, Inhibitors. Planning Theory and Practice, 10 (3), 317-332.

Lang, A. & Tosun, J. (2017). Policy integration: mapping the different concepts. Policy Studies, 38 (6), 553-570.

De artikelen van Meijers en Stead (2009) en Lang en Tosun (2017) vormen de basis voor het raamwerk voor verticale beleidsintegratie dat centraal staat in dit onderzoek.